Hoogtepunt?

Laatste dagje mogen we in ieder geval wat langer blijven liggen. Daar wordt dan ook zeker gebruik van gemaakt, want vandaag staat de klim van de Tafelberg op het programma. Met volle teugen zitten we aan het ontbijt en iedereen staat te springen om te vertrekken. Johnny staat weer op tijd klaar en om 9.30u vertrekken we dan. Even langs de supermarkt voor lunch en wat te drinken, waar we kennismaken met alle mannen van het rioleringsbedrijf.
De klim. De klim is geen wandeling, maar een marteling. Het is een lange weg naar boven en er is geen trap of iets. Je kunt geen ritme vinden en je kunt je nergens aan vasthouden. Het zijn een aantal rotsblokken achter elkaar neergelegd die een paadje vormen. Dit maakt het ruig en erg lastig. Helaas zijn we niet allemaal in goede conditie en er is op ons schoeisel ook nog wel wat aan te merken.
Nee hoor, het is zeker niet makkelijk. Na een half uur lopen kijk je nog eens naar boven en lijkt er niets veranderd te zijn in de afstand die we nog omhoog moeten. Een aantal mannen lopen makkelijker naar boven dan de rest. Mascha, Fieke en Danielle blijven een beetje achter terwijl Denny, Koen, Lorenzo en Melvin vooruit lopen. Iedereen vindt zijn energie in verschillende dingen. Maxime en Yvon krijgen na het eten van een appel een energieboost, terwijl dat voor Willian in een zak chips zit en Jordy vindt het makkelijker om op zowel handen als voeten omhoog te klimmen. De meesten zoeken toch het liefst gewoon de schaduw op.
De kopgroep wint een kwartiertje op het peloton en bereikt na een uur en drie kwartier de top. Maud en Tanja gaan nog voor de punten en komen net iets voor het peloton boven. De twee uur die was aangeschreven is dus keurig gehaald. Ook de laatste dames komen netjes na twee en een half uur boven. Mascha zingt de hele weg naar boven een liedje, maar het leek meer een klaagzang dan een vrolijk “klein klein kleutertje”. Geeft niet, iedereen op zijn eigen manier.
Maar daar zijn we dan. Op de top. Op de Tafelberg. En daar ging het dan ook om. We hebben twee weken in Zuid-Afrika gezeten en dan moet je toch kunnen zeggen dat je OP de Tafelberg bent geweest. En dat kunnen we. En specialer nog, die hebben we beklommen. En dat zullen er toch niet zo heel veel doen. (die zijn misschien wel wijzer en pakken de lift).
Boven genieten van weer een schitterend uitzicht en kunnen we een klein beetje waar Houtbaai moet liggen maar kunnen we ook Kaap de Goede Hoop zien liggen en Robbeneiland. Het is bijzonder dat je zo ver weg kunt kijken en toch nog alles aan kunt wijzen en kunt zeggen dat je daar ook bent geweest. Daar zijn we gaan surfen, winkelen, toeren, werken en op safari. Bijzonder!
De weg terug lijkt makkelijker te gaan. Let op; lijkt. Het is zeker niet gemakkelijk. Nog steeds liggen de rotsblokken niet zo dat je met een lekker ritme de berg af kunt lopen. Bij iedere stap moet je goed kijken. Geen tijd om eens om je heen te kijken. Toch is het grote deel na vijf kwartier beneden en is het wachten op de rest. Danielle heeft nog steeds een zeurende rug van het surfen en na vijf minuten dalen wordt al duidelijk dat het een lange afdaling gaat worden, aangezien elke stap zeer doet. En dan is 3 km lang. Yvon, Maxime en Mascha wachten hier en daar en zo hebben we mooi een richtpunt om naar toe te lopen. Het einde komt uiteindelijk dichterbij en als we nog maar heel even hoeven besluit Rob om een shortcut te nemen naar het liftstation waar de taxi’s staan. Deze shortcut duurt alleen nog vijf kwartier. Niet voor niets dat Rob op een veilige afstand voor de dames uitloopt.
Geen eindtijd geklokt, maar we zijn beneden en dat telt! Kapot en gesloopt, maar…..we kunnen zeggen dat we OP de Tafelberg zijn geweest. Was het dat waard? Waarschijnlijk duurt het nog even voordat we daar volmondig “Ja” op kunnen zeggen.
We sluiten af bij Arnolds. De Krokodil was helaas op, dus we moesten voor iets anders gaan. Weliswaar heerlijk gegeten en een goede afsluiter.
Dan is het zover. Inpakken en wegwezen. Het gaat vlot en staan niet veel later al in taxfree zone. De laatste centen worden uitgegeven en dan het vliegtuig in. Nu nog in Afrika en morgen in Nederland. Raar….