I am not changing

Heeee, wat zien we daar? Zon! Dat is heel anders wakker worden.
Iedereen vroeg uit de veren. Niet voor niks, want we zitten aan de kust en nu dan eindelijk de zon eens schijnt gaan we ook het water in ook. Winter of niet. Let’s go surfing!
Onze taxichauffeur brengt ons onder genot van de heerlijk ouderwetse “slow”-nummertjes naar Muizenberg. Als we er bijna zijn vraagt hij aan ons waar het is. Geen idee, maar we geven aan dat het waarschijnlijk aan het strand moet zijn. We zitten goed en iedereen komt tegelijk aan. Uit onze bus stappen 15 mensen. Uit de auto van Kevin stappen 13 kinderen met boards en wetsuits en Juliette komt aanrijden met 10 surfboards op het dak. Prima verdeeld dachten we zo.
De natte pakken met zand voelen koud aan en schuren nog over de lichtelijk geïrriteerde beentjes van de dames, aangezien zij de avond van tevoren de ontharingscrème iets te lang hebben laten intrekken en de uitslag nog niet geheel is weggetrokken. De manne schieten wat vlugger in het pak, maar uiteindelijk staat iedereen te trappelen om met een board het water in te gaan. Dus, Why wait?
Een heerlijke ochtend wordt gevuld met surfen . Iedereen heeft met haar buddy een board en het is mooi om te zien hoe we elkaar helpen om een goeie golf te pakken. En uiteindelijk te blijven staan. Het blijkt moeilijker te zijn dan verwacht, maar de succesbeleving is des te groter als we blijven staan. Wie had dat gedacht? Na vier dagen regen en erg koud worden nu de handdoekjes gespreid en duiken we de oceaan in. We lunchen samen en niet veel later wordt alles weer verdeeld zoals we ’s morgens zijn aangekomen.
In de taxi gingen bij de meesten even de oogjes dicht en waren we dankzij deze powernap van een kwartier weer klaar om de bergen te trotseren. Aan de andere kant van de bergen van Houtbaai worden de Red Bull Big Wave wedstrijden gehouden en zitten de zeehonden langs de kust. Als het zomer is dan. Nu is er geen golf te zien, maar laten de zeehonden zich gelukkig van hun beste kant zien. Vanaf de bergtop zien we de walvissen voorbij komen en kunnen we in de verte de Zuidpool zien. In werkelijkheid is het een rots in het water en zijn het wolken aan de horizon, maar dat klinkt lang niet zo goed.
We hebben genoten van het uitzicht en op de terugweg lopen we nog langs de visfabriek. We vertellen de leerlingen dat we een rondleiding krijgen door de fabriek. Verbaast wordt er gereageerd en een paar leerlingen geven aan onder geen beding naar binnen te gaan. De stoere mannen stappen zonder gene de fabriek binnen, maar worden gelijk door een Big Mamma de deur gewezen. Wij staan ze lachend op te wachten aangezien wij ze alleen maar de winkel in wilden sturen. Verkeerde deur zeg maar.
Na een heerlijke Afrikaanse maaltijd en een oerhollands spel licht iedereen weer lekker op bed en zullen de meesten ook heerlijk kunnen slapen. Morgen weer op tijd op, want dan organiseren we een voetbaltoernooi. Daar komen dus alle ballen goed van pas.
De ballonnen hangen door de hele huiskamer voor Tanja. Wij vieren haar verjaardag, maar felicitaties zijn van harte welkom.
Tot morgen allemaal.